رابطه بین مدت تصدی حسابرس و مدیریت سود

نگرانی ناشی از آثار روابط طولانی حسابرس و صاحبکار بر استقلال حسابرس، کیفیت حسابرسی و کیفیت گزارشگری مالی، موجب تدوین مقرراتی نظیر چرخش اجباری حسابرسان جهت محدود کردن این روابط شده است. اما در خصوص منافع چرخش اجباری حسابرسان، بین صاحبنظران اتفاق‌نظر وجود ندارد و تحقیقات صورت پذیرفته، نتایج متناقضی را نشان می‌دهد. این تحقیق به بررسی رابطه بین مدت تصدی حسابرس و مدیریت سود می‌پردازد. در این تحقیق جهت اندازه‌گیری مدیریت سود از اقلام تعهدی اختیاری علامت‌دار و قدر مطلق اقلام تعهدی اختیاری طبق مدل تعدیل‌شده جونز استفاده شده است. با بررسی 109 شرکت پذیرفته شده در بورس اورق بهادار تهران طی دوره زمانی1386-1382 و با بهره گیری از تحلیل رگرسیون خطی چندگانه، نتایج تحقیق حاکی از وجود رابطه مستقیم و معنی‌دار بین مدت تصدی حسابرس و قدرمطلق اقلام تعهدی اختیاری است. اما بین مدت تصدی حسابرس و اقلام تعهدی اختیاری علامت‌دار ارتباطی مشاهده نشد. درمجموع، یافته‌های تحقیق مبین این است که با افزایش مدت تصدی حسابرس، احتمال مدیریت سود، چه در جهت کاهش و چه در جهت افزایش سود، بیشتر گردیده و جهت مدیریت سود وابسته به انگیزه‌های خاص مدیریت می‌باشد.